Irygacja, stanowiąca proces nawadniania systemem melioracyjnym, jest to system sztucznego nawadniania. Polega on na dostarczaniu wody dl gleby w celu poprawy warunków wegetacji uprawianych roślin. Jest to metoda stosowana od czasów starożytności i stanowi najstarszą metodę sztucznego nawadniania pól. Analizując sposoby sztucznego nawadniania pól, znajdziemy obecnie wiele jej rodzajów. Warto dowiedzieć się na ich temat nieco więcej, dzięki czemu możliwe będzie dobranie najkorzystniejszego rozwiązania do naszej uprawy.
Korzystamy z nawadniania zalewowego
Wśród licznych rodzajów sztucznego nawadniania pól warto wymienić bruzdowe, przesiąkowe, podsiąkowe, stokowe oraz zalewowe. Warto stosować skuteczne nawodnienia zalewowe. Nawadnianie bruzdowe to nawadnianie gruntów ornych, które polega na wprowadzaniu wody do specjalnych bruzd, z których przesiąka ona do gleby. Nawadnianie podsiąkowe to nawadnianie użytków zielonych, które polega na spiętrzeniu wody w rowach odwadniających, a nawadnianie przesiąkowe stanowi doprowadzanie wody do głębszych warstw wody przy pomocy specjalnych rurociągów porowatych albo zaopatrzonych w otwory. Nawadnianie zalewowe stanowi zalewanie warstwą wody około dwudziestu centymetrów na polu podzielonym na kwatery. Stagnująca woda w kwaterach stopniowo wsiąka w glebę, natomiast jej nadmiar jest odprowadzany do rowów odwadniających. Taki sposób nawadniania jest stosowany niemal wyłącznie w przypadku użytków zielonych. Obecnie w rolnictwie standardowo stosowane są trzy podstawowe typy systemu nawodnieniowego, w tym nawadnianie powierzchniowe, deszczownie i nawadnianie kropelkowe. W ramach nawadniania powierzchniowego stosowane jest nawadnianie zalewowe oraz podsiąkowe. Wybór odpowiedniego systemu nawodnieniowego powinien być uzależniony od rodzaju rośliny uprawnej. Uprawy łanowe, jak na przykład zboża, są nawadniane poprzez regulację wody kapilarnej i powierzchniowej (w tym nawodnienia powierzchniowe), które najczęściej łączy się z właściwą regulacją melioracji wodnych. Każde ze stosowanych rodzajów nawodnień wiąże się zarówno z kosztami inwestycyjnymi i operacyjnymi, jak również wiąże się z odmiennymi poziomami strat wody.
Decyzja odnośnie nawadniania ogranicza się do kwestii obejmującej czas oraz ilość nawadniania. Te gospodarstwa, które nie są wyposażone w czujniki wilgotności gleby mogą korzystać z szacunkowych oraz obliczeniowych rozwiązań do ustalenia dawki oraz czasu nawadniania. Poziom wilgotności gleby jednoznacznie wskazuje na to, jaki jest poziom wody w strefie korzeniowej. Dodatkowo znając klasyfikację konkretnej gleby możliwe jest ocenienie, jak duża ilość wody jest w danej chwili dostępna dla roślin.